|
|
Post by Lydia Brown on May 3, 2015 19:04:42 GMT
Ze werkte al sinds haar 26e op Zweinstein, maar sinds dit jaar zou ze ook voortaan Schoolhoofd! Dankzij Marcel. Die had het eigenlijk verdiend, maar het niet gewild. Daarna werd, tot haar eigen verrassing, zij verkozen tot Schoolhoofd. Ze had zelfs al een nieuwe leraar aan moeten nemen als Schoolhoofd zijnde. Ze hoopte dat ze het goed zou doen komend jaar. Anders zou ze gewoon weer Marcel om hulp vragen. Die had haar in het begin ook al zoveel geholpen.
Er was nog helemaal niemand toen ze binnenkwam bij de Drie Bezemstelen. Ze ging aan een tafeltje zitten en haalde de Ochtendprofeet tevoorschijn. Ze zou gewoon even lezen tot de andere er zouden zijn. Ze had haar krantje nog niet open, of Marcel kwam binnen. Lydia stond op en liep naar Marcel toe. “Hee, Marcel. Een fijne vakantie gehad tot nu toe?” vroeg ze, terwijl ze de man begroette. Ze namen samen plaats en begonnen een gesprek over de vakantie.
|
|
|
|
Post by Rowan Riderhood on May 3, 2015 19:19:28 GMT
Het waaide ontzettend toen Rowan door de straten van Zweinsveld in de richting van de Drie Bezemstelen liep. De wind rukte aan zijn haar en zijn mantel en binnensmonds vervloekte hij het slechte weer.
Hij was dan ook blij toen hij eindelijk in de herberg stond, zijn haar alles behalve in model, en de deur met een klap achter hem dicht viel. Hij nam zijn mantel af gezien het binnen warm genoeg was, liet zijn donkere ogen even door de ruimte glijden en glimlachte bij het zien van de jonge vrouw en de man die naast haar plaats had genomen. Haar rode haar was moeilijk te missen en iedereen kende Marcel Lubbermans.
'Goedemiddag,' groette hij hen beiden toen hij binnen gehoorsafstand was, zijn mantel over een vrije stoel hangend. Hij schudde Marcels hand, knikte hem even beleefd toe en stak toen zijn hand uit naar Lydia.
|
|
|
|
Post by Maximus Young on May 3, 2015 19:54:40 GMT
Het was verschrikkelijk weer, dit zorgde er al voor dat het humeur van Maximus helemaal naar onder was gezakt. Zijn humeur was al niet heel geweldig geweest vandaag, dat was het meestal niet als hij een aanvaring had gehad met zijn vader. Een grom ontsnapte uit zijn mond als hij er alleen al aandacht. Hij moest zijn humeur wel een klein beetje aanpassen, als hij zo bij de leraren binnen zou stappen zou dat sowieso een slecht welkom zijn voor de nieuwe docent. En Lydia was tenslotte net het nieuwe schoolhoofd geworden, hij moest haar maar niet gelijk af gaan blaffen. Dat leek hem geen goed idee. Ze lagen elkaar toch al niet zo, alleen maar omdat zijn vader haar vader had vermoord. Soms vond hij dat Lydia deed alsof het zijn schuld was, wat zijn vader had gedaan. Maar hij was pas tien geweest, hij had helemaal geen invloed op zijn vader gehad op die leeftijd. Nu nog steeds niet.
Toen hij bij de Drie Bezemstelen aan kwam voelde hij de wind nog een keer hard aan hem trekken. Meteen rechtte hij zijn rug en plakte hij een valse glimlach op zijn gezicht. Hij moest gewoon net doen alsof hij hier nu zin in had. Het liefste was hij echter naar huis gegaan. Hij duwde de deur open en liep naar binnen, daar zag hij Lubbermans al zitten. Natuurlijk was Lydia er ook en de nieuwe leraar was er ook al. Hij liep in hun richting en hing zijn mantel over een vrije stoel. Hij plofte daarna in de stoel neer. "Goedemiddag," zei hij redelijk vriendelijk tegen iedereen die er al was. Daarna hield Max zijn mond dicht en begon hij met zijn vingers op tafel te trommelen.
|
|
|
|
Post by Lydia Brown on May 27, 2015 18:17:55 GMT
Lydia keek op toen Rowan binnen kwam en stond op om hem een hand te geven. “Goedemiddag. Zin in het nieuwe schooljaar?” vroeg Lydia met een glimlach aan hem. Het duurde niet lang meer, nog maar een week en dan zouden de leerlingen aankomen op Zweinstein. Ze had het altijd al leuk gevonden om les te geven, maar nu werd het schooljaar voor haar toch wel heel speciaal. Het zou haar eerste schooljaar als schoolhoofd zijn! Hoe geweldig was dat!
En toen kwam Maximus binnen. Met hem een vlaag woede die er altijd bij hoorde. Ze had geleerd om dat te onderdrukken. Hij was zijn vader niet. “Fijne vakantie gehad?” reageerde ze op zijn groet. Ze keek hem even aan. De barmeid kwam eraan en vroeg hen wat ze te drinken wilden. “Doe mij maar Elfenwijn.” Zei Lydia. Ze waren dan nog niet compleet, maar dat moesten ze later maar bijbestellen. Ze hoopte dat het niet al te lang meer zou duren.
|
|
|
|
Post by Benjamin Magic on May 27, 2015 19:08:53 GMT
Benjamin had weer zin in zijn tweede jaar op Zweinstein, maar eerst stond er heel erg veel drinken op het programma. Hij wist nog heel goed hoe leuk zijn eerste jaar was met de leerlingen. Vele avonturen had hij beleeft. Het weer was niet best, maar ondanks dat huppelde Benjamin als een klein kind rond. Zijn sjaal was voor zijn gevoel al honderd keer in zijn gezicht gewaaid, maar toch huppelde hij met een bigsmile op zijn gezicht verder.
Aangekomen bij het café zaten Lydia, Marcel, Maximus en een nieuwe leraar al aan tafel. Hij zwaaide even vrolijk naar de anderen en sloot toen bij ze aan. Hij bestelde vijf boterbier. De barman bracht al snel het boterbier. 'Zo proost op een goed schooljaar', riep Benjamin net iets te hard. Om hem heen keken alle andere mensen in het café hem aan.
|
|
|
|
Post by Rowan Riderhood on May 30, 2015 6:05:19 GMT
Rowan had zichzelf in de stoel naast die van Marcel laten zakken nadat hij zijn reismantel over de leuning had gedrapeerd. Hij zat met zijn rug zo naar het haardvuur gekeerd dat hij langzaam begon op te warmen na de kille wind van buiten. Hij had Maximus Young, hoofd van de Zwadderich afdeling, kort gegroet toen deze binnen was gekomen, een ietwat zuinige glimlach op zijn gezicht. Hij had van verhalen gehoord wie zijn ouders waren - toen Rowan zelf nog op school zat was de ander hem nauwelijks opgevallen gezien Maximus drie jaar ouder was dan hij, maar hij wist van anderen uit wat voor familie hij kwam. Hij wist dat hij het de man zelf niet kwalijk moest nemen. Dus knikte hij hem vriendelijk toe toen hij ging zitten en sloeg toen het aanbod af toen hem gevraagd werd wat hij wilde drinken. Hij zelf zou wel even wachten tot ze er allemaal waren.
De volgende die binnen kwam - of beter gezegd, binnen stormde - was Benjamin, die net als hij aan zijn tweede jaar als leraar zou beginnen. Zonder zelf inspraak te krijgen had de ander bijna onmiddelijk vijf boterbier besteld, terwijl Lydia al iets te drinken had en ze duidelijk nog niet compleet waren.
Zijn donkere ogen gingen van Benjamin naar Lydia, die schuin tegenover hem zat, om haar reactie te kunnen inschatten. 'Ik wil niet onbeleefd zijn, maar zullen we niet even op de andere docenten wachten voor we echt beginnen?' Dat het schoolhoofd wat bestelde was nog redelijk, maar het was misschien wat beleefder om te wachten tot ze compleet waren. Ze misten namelijk nog twee mensen.
|
|
Ken je Cinderella? Die is uit 52