|
|
Post by Ilya Adams on Jun 2, 2015 19:09:08 GMT
Ilya liep weer alleen door de gangen. Dit keer had ze twee potjes met ingrediënten bij. In de ene zaten eenhoornharen en in de andere zat Fisteldistelpus. Wat er echt vies uit zag. De potjes hield ze in haar ene hand, terwijl ze in haar andere het boek van toverdranken open geslagen had. Toverdranken was een moeilijk vak. Ze begreep er nog niet veel van. Daarom wilde ze zoveel mogelijk tijd uittrekken hiervoor. Ze was onderweg naar Spreuken en Bezweringen, waarvan ze de spullen in haar rugzak had zitten. “Rasp Flubberwormen.” Mompelde ze. “Drie keer rechts, twee keer links.” Ze las verder. “klokslag roeren.”
Ze las de stap opnieuw, nog steeds verschillende woorden mompelend, terwijl ze de hoek om ging en tegen iemand opbotste. Ze viel achterover op de grond en de potjes vlogen uit haar hand. De ene met het Fisteldistelpus ketste tegen de man aan waartegen ze botste. Het andere potjes ketste kapot op de grond, waar Ilya met haar arm in viel. Er kwamen verschillende sneetjes in haar armen doordat ze in het glas was gevallen. Ze keek vies toen ze de Flubberwormen tegen haar armen voelde. Ze keek op en zag ze een man staan, professor Young, van Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Ze slikte even. Ze raapte haar boek op en keek naar de rotzooi die ze gemaakt had. Ze krabbelde overeind en wist niet goed wat ze moest doen.
|
|
|
|
Post by Maximus Young on Jun 3, 2015 18:04:45 GMT
Het was voor Maximus voor de verandering een rustig dagje. Hij had net zijn laatste les afgerond, hij had nooit zoveel lessen op woensdag. Daar had hij persoonlijk om gevraagd, omdat hij ook tijd wilde besteden aan het maken van nieuwe toverspreuken. Dat deed hij dan altijd op woensdagmiddag. Hij was nu op weg naar zijn kantoortje waar niemand hem zou storen, helaas liep deze woensdag anders dan gepland. Hij liep een hoek om en iemand botste tegen hem op. Het meisje dat tegen hem op was gebotst viel op de grond en haar spullen vlogen uit haar handen. Een potje raakte hem en hij ving het op voor het op de grond viel. Er zat fisteldistelpus in en dat was zeer gevaarlijk als het in aanraking kwam met de huid. Het andere potje kwam op de grond terecht en was kapot.
Maximus bekeek het meisje dat overeind krabbelde. "Mevrouw Adams, kunt u niet uitkijken waar u loopt." Hij zei het met opeen geklemde kaken. Hij kon er niet tegen als een dag niet zo ging als hij wilde. Hij was daarom nu lichtelijk boos, maar dat probeerde hij niet te laten merken. "Voortaan graag uw boek niet in de gang lezen." Ging hij daarna verder. Hij bekeek haar eens goed en daarna keek hij naar de rotzooi op de grond. Natuurlijk zou hij dat makkelijk op kunnen ruimen, maar het zou ook een leuk lesje zijn om haar dat te laten doen. "Wilt u de troep op de grond opruimen? Het is voor anderen mensen niet fijn als ze daar door heen moeten lopen." Zo dan kon hij toe kijken hoe het meisje aan het zwoegen was. Dat maakte zijn dag misschien toch nog een klein beetje leuk.
|
|
|
|
Post by Ilya Adams on Jun 11, 2015 9:31:20 GMT
"Mevrouw Adams, kunt u niet uitkijken waar u loopt." Ilya keek met grote angstogen omhoog naar het Afdelingshoofd van Zwadderich. Ze had die man al vanaf de eerste dag eng gevonden. “S-s-s-sorry.” Stotterde ze. "Voortaan graag uw boek niet in de gang lezen." Ze deed haar mond open om te zeggen dat ze het niet meer zou doen. Haar lippen gingen wel op en neer, alleen de woorden kwamen er niet uit. Ze keek weer naar haar wiebelende tenen en beet op haar lip. Dat deed ze nou altijd als ze bang of nerveus was.
"Wilt u de troep op de grond opruimen? Het is voor anderen mensen niet fijn als ze daar door heen moeten lopen." Zonder ook maar enig bezwaar te maken knikte Ilya. Natuurlijk zou ze de troep opruimen als dat ervoor zou zorgen dat ze niet na hoefde te komen bij de grote man. Er moest toch zeker een spreuk daarvoor zijn? Want handveger en blik had ze niet. Die moest ze wel zien aan te komen. Zou ze het vragen? Zou ze het de man überhaupt dúrven vragen? “P-p-professor Y-young. K-kunt u mij v-v-vertellen w-w-waar ik handveger en b-blik kan v-v-vinden?” vroeg ze hakkelend, zonder de man aan te kijken.
|
|
|
|
Post by Maximus Young on Jun 19, 2015 20:00:06 GMT
Het amuseerde Maximus heel erg dat het meisje heel zenuwachtig leek rondom hem. Ze durfde in ieder geval niet veel te zeggen. "Aan sorry heb ik nu niks, alles zit al onder." Het kon hem niks schelen dat hij gemeen was. Hij was eigenlijk tegen geen één leerling echt heel aardig. Alleen tegen de leerlingen uit zijn eigen afdeling kon hij soms iets aardiger doen. Het was gewoon hoe hij was opgevoed, hij was daardoor best wel streng. Hij zag de mond van het meisje open en weer dicht gaan, hij glimlachte gemaakt vriendelijk naar het meisje. "Bent u uw tong verloren, juffrouw Adams?" Hij trok zijn wenkbrauwen even op en keek het meisje aan. Hij wilde dat ze gewoon normaal tegen hem zou praten.
Daarna begon ze te stotteren dat ze geen veger en blik had om schoon te maken. Hij rolde met zijn ogen, wat was dat dan weer voor een domme vraag. Gelijk haalde hij zijn toverstok uit te voorschijn. Hij sommeerde de veger en blik nonverbaal naar de plaats toe waar hij stond en hij zag ze aan komen vliegen. Hij ving ze op en stak ze uit naar Ilya, zodat zij deze aan kon pakken. "Alstublieft, gaat u vooral uw gang. Ik blijf hier staan tot het is opgeruimd." Dan wist hij zeker dat ze niet weg zou lopen. Hij leunde tegen de muur aan en keek verveeld naar het meisje, hij zou zijn ogen niet van haar afhalen. Zo kon ze er ook niet vandoor gaan voor ze klaar was.
|
|
|
|
Post by Ilya Adams on Jul 1, 2015 13:48:31 GMT
"Aan sorry heb ik nu niks, alles zit al onder." Ilya deed haar mond weer open om wat te zeggen, maar er kwam niks uit. Aangezien ze naar de grond keek, dacht ze niet dat professor Young ook maar zou kunnen zien dat ze wat probeerde te zeggen. Ze durfde tegen jongens nooit echt zomaar te praten. Al was ze het haar de laatste tijd wel gelukt om met Albus praatjes te maken, ook al waren die maar heel kort en werd er niet veel gezegd. Maar deze man was gewoon eng. Dat had ze vanaf het begin af aan al gevonden. "Bent u uw tong verloren, juffrouw Adams?" Ze schudde verwoed haar hoofd. “N-n-n-nee, m-m-meneer.” Zei ze zachtjes.
De professor was in ieder geval aardig genoeg om veger en blik voor haar te sommeren en zij nam ze aan. Dit was nog eens gênant. "Alstublieft, gaat u vooral uw gang. Ik blijf hier staan tot het is opgeruimd." Dat al helemaal. Bleef hij staan toekijken hoe zij hier al die troep aan het opruimen was. Ze ging op haar hurken zitten en begon alles zorgvuldig bij elkaar te vegen. Als ze ook maar iets zou overslaan, zou de man vast en zeker net zo boos kunnen worden als haar vader af en toe.
|
|
Ken je Cinderella? Die is uit 52